Er ligt amper vijf kilometer tussen Hoegaarden en Tienen. Een snel ritje met de fiets, maar dat zou jammer zijn want het landschap in dit stukje Hageland is verbluffend. Met weidse akkers, diepe holle wegen, rijke natuurplekjes en – zo rond half april – zeeën van ontluikende fruitbloesems. Dus neem je tijd en maak een omweg met de Bier- en Bietenroute.
Taxvrij witbier
Je startpunt kan je niet missen: je ziet de witte toren van de Sint-Gorgoniuskerk van Hoegaarden al van ver. Het is de grootste en mooiste rococokerk van het land! Het dorp verkennen? Laat je gidsen door een Hoegaardse Greeter, net als in New York leiden locals je graag rond. Zij kennen de streekverhalen en daar komt opvallend veel bier bij kijken. Hoegaarden was destijds een Luikse enclave in het hertogdom Brabant, bierbrouwers moesten daardoor geen belastingen betalen. De brouwersstiel floreerde en het Hoegaards witbier is ook vandaag wereldberoemd.
Orchideeën en palloxen
Door diepe holle wegen trap je naar het dorpje Nerm en het natuurgebied Rosdel, bekend voor de zeldzame wilde orchideeën in de kalkgraslanden. In juni komen ze allemaal in bloei. Voorbij Meldert – weer zo’n charmant dorpje – nemen de bloesems stilaan de overhand. Het mooiste zicht heb je boven op de toren Pallox, geïnspireerd op uit de kluiten gewassen fruitkisten – ‘palloxen’. Snuif de geur op van die miljoenen delicate bloesembloempjes. Roze bloesems worden blozende appels, witte bloesems elegante peren.
De Romeinen
Als je de E40 onderdoor bent, duikt een ander bizar bouwsel op tussen de velden. Het landmark Hypocaustum, een Romeins verwarmingssysteem met typische muur- en vloerverwarming, staat op de plek waar archeologen een Romeins badhuis aantroffen. Die hoorde bij een villa-rustica, een landbouwbedrijf van zo’n 2000 jaar oud. Zouden ze toen ook al suikerbieten hebben verbouwd?
Zie je de twee torens in de verte? Tienen kondigt zich aan. De hoogste toren is die van het gotische bedevaartsoord de Onze-Lieve-Vrouw-ten-Poelkerk uit 1358. In het ‘grotteke’ aan de zijkant van de kerk zie je het miraculeuze beeldje. Een kleine stilteplek in de stad. Net als de ruïne van de begijnhofkerk. De restanten van de muren omsluiten nu een ingetogen wandelpark. En vlakbij stoot je tussen de huizen op drie opvallende heuveltjes of tumuli. Geen speelheuvels, maar een grafmonument van een zekere Marcus Probius Burrus, een Romeinse inwoner uit de 1ste of 2de eeuw.
In galop
huizen dunnen uit en samen met het dorpje Hakendover zijn ook de bloesems weer daar. Vredig, maar dat is wel even anders op paasmaandag als honderden ruiters met hun paard rond de Tiense Berg galopperen. De paardenprocessie is een spectaculaire traditie die elk jaar duizenden kijklustigen lokt. Maar nu heerst de stilte als we door dorpjes als Overhespen, Wange, Laar, Goetsenhoven en Outgaarden bollen. Tot de witte toren van de Sint-Gorgoniuskerk aan de einder opdaagt.